Strażnicy Historii #1: Nadciąga burza - Damian Dibben

I znów na tapecie mamy podróże w czasie. Popularny ostatnio wątek w sowich książkach umieszcza coraz więcej autorów a każdy podchodzi do tematu inaczej. Damian Dibben zdecydował się na stworzenie opowieści o Strażnikach Historii, których zadaniem jest ochrona historii przed zniszczeniem a tym samym przed zaburzeniem teraźniejszości. Opis jest zachęcający, okładka przyciąga wzrok a umieszczony na tylnej okładce cytat z „The Observer” orzekającego powieść brytyjskiego pisarza następcą „Harry’ego Pottera” też robi swoje. Tylko czy pomysł autora na stworzenie czegoś innego rzeczywiście wybije się ponad masę podobnych powieści i nie zginie gdzieś w drodze na szczyty list bestsellerów?

Pewnego dnia Jake Djones, czternastoletni mieszkaniec Londynu, nie dociera ze szkoły do domu. Zostaje porwany! Wepchniętego do samochodu i zawiezionego w nieznane mu miejsce prześladowcy cały czas przekonują, że robią to dla jego dobra, ale, trzeba przyznać, sposoby ratowania nastolatków mają dość specyficzne… Jednak samo porwanie Jake niedługo porywaczom wybacza, kiedy okazuje się, że jego rodzice, którzy powinni właśnie wracać z Birmingham zaginęli gdzieś w odmętach historii podczas wykonywania tajnej misji a i on sam posiadł dar podróży w czasie i to jeden z silniejszych. Przy pomocy nowych znajomych – Charliego, Topaz i Nathana – powoli zaznajamia się z funkcjonowaniem Straży Historii i już niedługo, choć na gapę, z młodymi Strażnikami wyrusza w podróż w przeszłość, by odnaleźć rodziców i zapobiec globalnej katastrofie. Tylko czy taki początkujący podróżnik w czasie ma jakiekolwiek szanse…?

Historia, wydaje się, banalna i schematyczna. Z klasycznym już schematem „from zero to hero”, kiedy to (biorąc poprawkę na obecne czasy i trendy) ciapowate wręcz jeszcze dziecko odkrywa w sobie tajemniczy, niezwykły dar, po czym wyrusza na wyprawę, by zrobić coś, czego nie udało się dokonać starszym, mądrzejszym i bardziej doświadczonym niż on – uratować świat. Taka zwykła-niezwykła historia, opisana w kilkudziesięciu już pewnie książkach, która jednak nadal raczej się nie nudzi, choć bywa i tak. Co więc jest takiego innego w powieści Damiana Dibbena, że okrzyknięta została następcą „Harry’ego Pottera”, sagi kochanej przez wielu, nie tylko młodych? Ano coś jest…

Opowieść, choć wykorzystująca znane już schematy i popularny ostatnimi czasy motyw podróży w czasie, mimo swojej zwykłości, jest jednak bardzo ciekawa. Było już wprawdzie o tych, co chcieli podróżować, o tych, którzy musieli, aby odnaleźć coś, co pomoże uratować teraźniejszość, nie miałam jednak okazji jeszcze czytać książki, która opowiadałaby o takich, którzy zapuszczając się w przeszłość, starają się ratować historię przed zniszczeniem i zgubnymi wpływami jej zmian na czasy obecne. A to, w jaki sposób autor przedstawił tę historię… Damian Dibben posługuje się niezwykle barwnym i w jakiś sposób pięknym w swej prostocie językiem, który niesamowicie uprzyjemnia lekturę książki. Godna uwagi jest też niezwykła dbałość o szczegóły, szczególnie pożądana zazwyczaj przy opisie występujących w powieści bohaterów, którzy również czynią książkę jeszcze wspanialszą.

Bo co jak co, ale bohaterowie wyszli brytyjskiemu pisarzowi świetnie. Wspaniale wykreowane, niezwykle naturalne postaci szybko zyskują sympatię czytelnika a i wrogowie protagonistów wywołują odpowiednie do granej przez nich roli uczucia. Główny bohater, Jake, jest bardzo dojrzały jak na swój wiek, rozsądny, ale i oddany, gotów poświęcić się dla dobra bliskich. Również Nathan, choć nieco narcystyczny i zapatrzony w siebie, za to nietracący nawet w najgorszych sytuacjach swojego poczucia humoru, wzbudza w czytelniku ciepłe uczucia.

Akcja raz pędzi do przodu niesamowicie szybko, by potem dać nam chwilę wytchnienia przed kolejnymi, zawsze zaskakującymi wydarzeniami a to, że autor razem z głównym bohaterem na początku rzuca nas od razu na głęboką wodę, nie wyjaśniając zbyt wiele na temat Straży Historii, wychodzi w tym wypadku jak najbardziej in plus i pozwala przeżyć jeszcze ciekawszą przygodę. Wpleciona gdzieś w tło intryga, choć niewielka i raczej dość nieskomplikowana i łatwa do rozwiązania dodaje powieści jeszcze trochę kolorów. Uwaga! Wciąga i nie puszcza do ostatniej strony! :)

„Nadciąga burza” to taka typowa młodzieżowa przygodówka, wychylająca się jednak nieco z tłumu podobnych jej powieści i zapadająca w pamięć. Książka zdecydowanie godna polecenia nie tylko grupie docelowej powieści, ale też tym starszym, którzy lubią od czasu do czasu sięgnąć po coś lżejszego. Czy rzeczywiście następca „Harry’ego Pottera”? Kto wie? Po lekturze tylko jednego tomu trudno stwierdzić, jakie szanse na sukces ma cała seria, ale już teraz wiadomo, że jeśli autor nadal będzie pisała tak dobrze i kontynuacje „Nadciąga burza” będą równie fajne jak pierwszy tom, to wszystkiego można się spodziewać. „Strażnicy Historii”, chociaż nie mają raczej szans na odniesienie takiego sukcesu jak opowieść o młodym czarodzieju, z pewnością podbiją serce niejednego nastolatka. I nie tylko. :)

[Literacki Egmont 2012, 328 str.]